عرفت الله بفسخ العزائم و حل العقود [نهج البلاغه فیض از کلام 242 ص 1196.]

خدای را شناختم به فسخ عزائم و باز شدن گره ها

جایی که هزار طرح می ریزی، هزار نقشه و برنامه که چنین و چنان می کنم، اینگونه و اینسان، لیک همه درهم به لحظه ای فرومی شکند، تو می مانی و آواری از چه کنم ها، ندانستن ها و چگونه رفتن ها...او را بخوان، این دم که امروزی دیروز می شود و فردایی امروز می شود، او را به دعا، به نیاز، به تضرع بخوان، به همه آنچه دوست می دارد به یحبهم و یحبونه او را قسم بده، به دلهای شکسته ای که حضرتش در آن مقام دارد،به دلهایی که آینه جمال کمال اویند و آینه کمال جمال اویند، او را به اولیا قسم بده فردا بهتر باشد برای ما...بدان و آگاه باش اگر هرگونه خاری در پایت فرو رود به درگاه مخلوق مرو! که در تو ننگرند و نیز شماتتت کنند! به درگاه خدا می رو و بر وی گِری چنان که کودک خرد بر مادر گرید... .

با کسب اجازه از خانم فاطمه سلطانی